Τη μια μεθώ με προσευχές
γι αγάπες που περάσανε
Την άλλη κάνω τρεις ευχές
γι αυτούς που με ξεχάσανε
Παραμιλώ, παρανοώ, παραπατώ στο δρόμο μου
Σαν το σουγιά καρφώνεται
η μοναξιά στον ώμο μου
Την πρώτη μέρα ξύπνησα
χωρίς φωνή στο στόμα μου
Τη δεύτερη ξαγρύπνησα
Και φίλησα το χώμα μου
Την τρίτη το κατάλαβα
πως νέρωσε το αίμα μου
Την τέταρτη μετάλαβα
και πέταξα το στέμμα μου
Κι έτσι γεννήθηκε
το πρώτο ψέμα μου
Δε θα με πιάσουνε
πάλι τα κλάματα …
